Kiedy wiesz kiedy umrze ktoś bliski... Kiedy nie wiesz co już można zrobić... Gdy myślisz że nikt cię nie kocha... Gdy boli cię serce... Jak zgrzeszysz... Jak umiera ktoś z rodziny... Kiedy ma się już dość... Gdy samemu nie chcę się już żyć... Jak myśli się o skończeniu nad samym sobą... Zadając sobie pytanie "dlaczego"... Kując sobie serce wspomnieniami... Po co?! Czego w życiu jest tak źle? Dlaczego ja? Nie wiem. Jednak bez tego nikt by nie współczuł. Czasem pierwsza miłość musi runąć. To nie jest na złość, ale to jest po to, aby stworzyć coś piękniejszego. Czy winisz Boga? Czego? On pozwala na klęskę, ale nic nie robi po to żeby upokorzyć, a robi to po to, aby dać coś piękniejszego. Zburzyć mały budyneczek, a wybudować willę w sercu. Będzie lepiej. To nie koniec. Nic do stracenia, a wręcz lepiej. Na błędach najlepiej się uczyć, bo to szkoła życia wzywa do Nieba. Jednak trzeba pamiętać że płacz jest czymś normalnym.